Er zijn zo van die leeftijden die er niet toe doen: 14, 23, 34 en volgens mij ook 39. Je raadt het al, vandaag was mijn verjaardag, die om meerdere redenen rustig en stilletjes voorbij gleed. Laat ik beginnen te vertellen dat ik me een slappe vaatdoek en een voorzichtig emotioneel wrakje voelde na de buikloop van de afgelopen dagen. Dat maakt alles minder. Ik was blij dat ik vandaag nog niet naar school was gegaan, dat was ook niet goed verlopen. Ten tweede had ik een achterstand van het nakijken na de SE weken die ik eigenlijk verspreid over het paasweekend wilde aanpakken. Maar nu was vandaag de enige mogelijkheid om ze aan te pakken. Je snapt dat dat ook niet allemaal gelukt is. Eén klas heb ik af, de andere bijna en de herkansingen (het is toch rot als je een moeilijk vak geeft en er 20 mensen herkansen) absoluut niet. Mijn hobby is het ook niet, dat was het wel overigens. Vroeger genoot ik er van om te zien hoe goed de lln waren, maar de laatste jaren ben ik erg gedesillusioneerd van het niveau van de huidige leerlingen. Vaak kunnen ze alleen maar zeuren over hoe oneerlijk ze behandeld worden in plaats van zelf de schouders er onder te zetten. Ten derde is mijn laptop nog steeds niet terug van reparatie terwijl hij al twee keer eerder met hetzelfde euvel teruggestuurd is. HP blundert op dit moment en dan ben ik niet makkelijk meer. Na jarenlange ervaring met HP producten, ook als ICT’er bij de COA, weet ik wel wat Service Level Agreements zijn en wat ik aan aanvullende garantie ingekocht heb. Ik wil graag mijn mobiele werkstation weer terug, want ik werk nu op de laptop van school en daar mag ik niks op installeren. Zoals je de laatste verhaaltjes al gemerkt hebt heb ik geen foto’s meer geupload, want de camera is niet te installeren op deze dichtgetimmerde machine. En ik wil graag weer SIMcity spelen en weer flexibel boekhouden en weer even snel webdesignen en even een pagina aanpassen in mijnICTproject.nl… ik mis de flexibiliteit. Ik ben een druktemaker die veel door mekaar heen wil doen en nu moet ik teveel nadenken over hoe ik iets nu weer moet gaan doen. En gezien mijn beperkte fysieke vermogens heb ik daar eigenlijk de kracht niet voor.
En Chris… vandaag zijn we met hem naar de dokter geweest. De dunne-gele-klontjes-poep houdt nog steeds aan en door de verminderde weerstand is de spruw ook weer op komen zetten. Daardoor zijn zijn billen extra rood en dus ook pijnlijk. Tot nu toe gaat hij daar aardig mee om. Het enige dat we merken is dat hij vandaag erg hongerig is. Alsof hij het gebrek aan eetlust van de afgelopen dagen in moet halen. En halverwege de voeding stopt hij even met drinken en ontlaadt hij de druk die van bovenaf door de melk ontstaan is aan de onderkant. De luier verschonen hebben we verplaatst naar halverwege de voeding. De dokter vond hem er goed uitzien, wat mijn beeld weer bevestigde over de mooiste baby van de hele wereld. Geen uitdrogingsverschijnselen of iets ernstigs. Vandaag was hij ook moe en heeft hij ook overdag veel geslapen. Een beetje hetzelfde gevoel als ik had. En voor de rest was hij wel erg gezellig.
Martina had een slinger met hartjes opgehangen voor mijn beetje-verjaardag. Ik merkte dat het me raakte, ondanks alle redenen om me niet jarig te willen voelen. Een beetje hiep is altijd welkom, ook als je 39 wordt.
Sorry, dat we zo weinig aandacht aan je verjaardag hebben besteed. Het is ook een saaie boel als jezelf en je gezin niet lekker in het vel zit. Hopelijk wordt het gauw echt lente voor jullie.
Danny Kaye heeft eens gezegd: “Een popzanger is geen popzanger meer als je de electriciteit afsluit.” Volgens mij is een leraar geen leraar meer als hij/zij geen laptop meer heeft. Sterkte met alle obstructies.
hiepje hiepje hoera!