de alomheersende griep heeft ons gezin ook getroffen. Eerst waren we met z’n drieën verkouden, maar nu is er iets met de darmen. Chris begon er mee dus kunnen we het dagverblijf de schuld geven. wat die kinderen daar oplopen aan ziektes is ongehoord. Bij binnenkomst staat er ook al een bord met de mededeling: Op de gele babygroep zijn 3 kindertjes met waterpokken en 2 met de vijfde ziekte. Van die laatste wist ik het bestaan niet eens.
Chris heeft gele poep met witte stukjes. Bij nazoeken is dat een teken van een beperkte vertering. Het is ook superdun en stinkt een uur in de wind. Hij heeft gelukkig geen koorts, maar echt lekker in zijn vel zit hij niet. eten gaat maar moeizaam, na een 50ml is hij wel weer klaar en als we dan willen proppen (je wil tenslotte ook weer eens iets anders dan alleen maar een baby voeden) dan is het hek over de dam. Tegenwoordig is het een principe van boven erin, van onder eruit. Dus verschonen we hem pas halverwege de voeding. Je hoort ruikt en merkt op allerlei niveau dat hij zich ontlast en dat levert vaak een glimlach bij hem op. Het zal hem wel dwars zitten allemaal.
Ik kreeg het gisternacht en dan vind ik het moeilijk om voor de baby te kunnen zorgen, de energie te kunnen vinden om leuk te gaan doen. Ik voel me helemaal niet leuk, maar die kleine man heeft wel wat afleiding nodig. Als een clown met kiespijn doe ik dan een koetsiekoe en tovert Chris als een Pavlov reactie een glimlachje. Of hij het leuk vind weet ik niet, maar deze status quo kan ik wel volhouden.
