Vorige week waren we weer op de kerstmarkt in Essen. Een luxe uitje voor ons tweeën, want Chris kon bij mijn vader en moeder logeren. Dat vindt hij ook leuk, zo’n dagje opa en oma. Opa en oma natuurlijk ook, alhoewel hij best arbeidsintensief is, zeker als je wat op leeftijd bent. Maar goed voor alle drie de partijen een leuke deal op deze manier. Wij naar het Sheraton, waar ik dit jaar officieel lid van de SPG geworden ben, dat alles omdat we nu twee keer geweest zijn. Het klinkt bijzonder: Sherwood Preffered Guest, het is voor de rest pas interessant als je vaak in dit soort hotels gaat en je een upgrade wilt boeken of wilt sparen voor een uitje. Dat haal ik pas als ik 87 ben op deze manier.
In Duitsland wordt er anders omgegaan met sneeuw en ijs dan in Nederland. Krampachtig probeert de Nederlandse overheid, die bekend staat voor zijn bemoeizucht en regeldrang, de wegen vrij te houden van alle gladheid, door de schuiven en strooien totdat ze een ons wegen. Het resultaat is dat in deze vroege winter het zout op is in veel gemeenten en er geen capaciteit meer is om de wegen straks bij ijzel te behandelen. In Duitsland wordt de verantwoording verder bij de automobilist gelegd. Het is verplicht om winterbanden te hebben (€40,= boete) en bij het veroorzaken van een ongeluk zonder winterbanden begint de boete bij €80,=. Daarmee is de behoefte om te strooien en te vegen ook minder groot, hetgeen ze ook niet of in iedergeval veel minder doen. De snelwegen waren redelijk begaanbaar, maar in Essen zelf was een dikke laag sneeuw, zelfs na alle dagen dat er gereden werd in de stad. Automobilisten passen zich grotendeels aan. Natuurlijk zijn er ook dikke audi rijders die nog steeds met een noodgang langsblazen op de snelweg en bestaan er ook nog steeds de toeterende mercedes taxi’s die niet begrijpen dat rustig optrekken ook kan. Per saldo heb je tenslotte overal hufters.
Het verkeersinfarct dat de beroemde vrijdag ontstond bij de eerste dikke sneeuwbuien was voor niemand leuk. Na vorig jaar begonnen de stemmen weer te klinken over een hernieuwde koude periode, maar niemand had zich eraan gewaagd om een voorspelling te doen voor de volgende winter, deze dus. Ik weet nog de standaard vragen die gesteld werden: “krijgen we nu koudere winters?” en “Is het nog niet zo zwaar gesteld met de opwarming van de aarde?” met de antwoorden die vaag en onduidelijk waren. Eén zwaluw maakt tenslotte geen zomer, maar nu er twee zwaluwen zijn mogen de weerguru’s aan de slag. Op de Duitse zender was in een ochtend programma een gerenomeerde weersvoorspeller een overduidelijke satement aan het houden waaruit bleek dat de vorming van een stabiel hogedrukgebied boven Groenland er de aankoemnde jaren voor zou zorgen dat er koudere winters zouden komen. Of ik heb deze geluiden vorig jaar niet willen horen, of ze zijn er ook niet geweest, maar ik verbaasde me over de stelligheid waarmee de toekomst beschreven werd.
Voor kinderen is sneeuw natuurlijk leuk. Chris vind de kou tot op zekere hoogte niet erg. Tegen de wind in met sneeuw is de limiet, maar dan kan hij ook andersom op het sleetje dus is dat ook weer opgelost. Deze winter zijn we wezen sleeën van de heuvel af. Verder commentaar zal ik niet geven, de foto’s zeggen volgens mij genoeg.
