Op de WC kalender bij mijn ouders thuis (peter van Straten volgens mij) stond de pakkende tekening van een vader in verfromfraaide pyama in de deuropening te roepen: “Stilte!, het is vaderdag!”. Rust is de wens van vele vaders klaarblijkelijk. Misschien moet het zijn: rust en tijd voor je hobby, of voor de vaders met een midlifecrisis: rust, tijd voor je hobby en een Porsche. Maar ja dat is wel een beetje groot kado voor vaderdag.
Op moederdag ben ik los gegaan door een bos pioenrozen te kopen voor Martina. Ik had haar gevraagd wat ze wilde en daarna haar laten kiezen, zo kon ik geen risico lopen met het verkeerde. Daarna was ze jarig en ik had het sublieme idee om de helft van haar aankomende autoreparatie mee te betalen. Maar aan de reactie van haar directe collega te horen, was dat geen leuk kado, te practisch en niet romantisch. Wij mannen vinden auto’s best romantisch, sterker nog, als de auto mooi gemaakt wordt wordt je zelf ook een beetje mooier. Dus in mijn beleving is dit bijna gelijk aan het presenteren van een een gouden ring. Maar OK, ik durf best toe te geven dat ik niet creatief ben ik kado’s. Dat is geen valse zuinigheid, maar eerder een combinatie van onzekerheid en een gebrek aan inlevingsvermogen en in mijn geval ook nog dat ik soms bedenk dat ik een leuk kado weet, maar het dan ook weer glad vergeet. Bij Jan Jans en de kinderen was eens een verhaal dat Jans in uiterste wanhoop riep dat ze iets voor zichzelf wilde, al was het maar een ringetje van de HEMA van f2,95. Dat is me wel bijgebleven. Ik ken een paar stelletjes die elkaar kado’s geven voor het huis of voor de kinderen en daar begint het bij mij ook steeds meer op te lijken. Alhoewel ik met de hand op mijn hart kan zeggen dat je bij mij altijd aan kan komen met drie soorten kado’s: Iets met een stekker eraan, een goede pan en wasknijpers. Dat laatste is wat raar, maar het heeft waarschijnlijk met mijn Mac Gyver complex te maken. Wasknijpers zijn erg makkelijk en je kan er een heleboel dingen mee doen. Zelfs nu we een wasdroger hebben zijn ze ideaal om zakjes die open zijn dicht te knijpen.
Met de post kwam gisteren het leuke kadootje van Martina. Zo’n placemat is leuk om te krijgen, die foto’s grappig om naar te kijken, handig om te gebruiken met die gozer en het is ook een mooi product. Net hetzelfde als die foto albums is het tegenwoordig makkelijk en zeer betaalbaar om eigen prints en foto’s af te laten drukken op hoogwaardige kwaliteit. 20 Jaar geleden was dat onbetaalbaar.
Van de dagopvang kreeg ik een fluitje, een bierglas. Dat dronk ik vroeger altijd in de kroeg. Hij is betekent met oranje stfit door Chris, ideaal voor alle voetbal vaders. Dat ben ik niet echt, maar ik blijf de uitspattingen van Chris leuk vinden, dat had ik van mezelf nooit gedacht. Maar mijn hart stroomt over met liefde als ik weer een vel met krassen krijg van hem. Laatst had Martina een uitgebreide voorbeeld tekening gemaakt die hij met een wasco stift ingekleurd had. Ik lieg niet, maar in elk Nijntje en op elke bloem stond een blauwe streep, bijna helemaal binnen de lijntjes. Had hij zelf bedacht dat dat zo moest, knap he.
