Hebben we niet allemaal van die neigingen die grenzen aan het authistisch spectrum? Daar kom je vaak achter als iets verandert in de omgeving. Als iemand komt eten, is de vaste plaats waar iedereen normaal zit, ineens ter discussie. Authisme komt om de hoek als blijkt dat iemand op een andere plaats moet gaan zitten, zich daar zo ongemakkelijk in voelt dat deze zich ongewoon gespannen gaat gedragen. Herkenbaar? Vul maar eens een situatie in waarbij dit soort dingen veranderen en waar je zelf moeite mee lijkt te hebben. Voor de één is dat een volgorde van dingen bij het verlaten van een huis voor een bezoek aan de supermarkt, voor een andere een bad ritueel en voor een derde de manier waarop een gesprek verlopen hoort. Geaccepteerde vormen komen overal en nergens voor.
Bij Chris werken we er hard aan om allerlei gewoontes in te voeren. Tenslotte is het handig om een gewoonte te hebben, dan is alles duidelijk, hoef je het niet uit te leggen. Zo weet hij precies wat er gebeuren gaat als we gaan eten, slapen is ook geen verrassing meer, spelen en vooral samen spelen weet hij ook al te duiden. Kortom, hij is goed geïnstitutionaliseerd in huize Abbing. Zelf merk ik dat ik ook behoorlijk onder de gewoontes zit. Als ik thuiskom en die gozer is er niet, zet ik de TV aan met Nick jr en kan ik zo wat afgemat een stief kwartier kijken. De vraag of het leuk is, komt niet bij me op. Het is zoals het altijd is.
De flexibiliteit van onze Chris is best groot. Ergens anders mag zijn slaapritueel best wat verschillen, thuis liever niet overigens. Maar soms, vooral als hij moe is, dan is een kleine verandering van een situatie die o-zo-bekend voor hem was, al genoeg om dikke echte tranen van verdriet te produceren. Een authist zou niet huilen, maar boos worden of ander gedrag gaan vertonen. Hij heeft er gewoon last van. Maar ik kan het niet nalaten om geregeld expres een paar volgordes te veranderen, een stukje weg te laten of een extraatje te verzinnen. Gewoon om te kijken of hij er tegen kan en op basis van goed vertrouwen een stapje verder durft te gaan. Eigenlijk is het net als in de klas…
