Vorige week moest ik er zelf aan geloven. Het kwam samen met de dubbele afwijzing op mijn sollicitaties, dus het één zal het ander wel versterkt hebben. Dat, gecombineerd met een rapport periode en de verplichting om alle rapporten en vakkenpakketkeuzekaarten op tijd uit te delen en eveneens een voortgang van het fusie proces dat voor mijn gevoel maar mondjesmaat vordert, leverde anderhalve dag productiviteit op. Ik kon niet meer, hoofdpijn, overal pijn, draaierig, hoesten, snot… Ik had het niet zo erg als Martina en Chris. Die kregen het een week voor mij en allebei tegelijk. Ik had medelijden met Martina, want ons vrolijke mannetje was een jengelig hoopje elende dat niet wilde eten. Daarom dat de ziekte bij haar ook veel langer aanhield. Chris had hele hoge koorts. Toen het de 41 graden had bereikt belden we toch maar eens met de doktersdienst die doodleuk vertelde dat de kritische temperatuur bij baby’s van zijn leeftijd 41,7 graden was. Tot die tijd: Pil erin en niet te warm aankleden. Een groot verschil met een jaar geleden, nu is ziek zijn gewoon en hoort er bij.
Hij kon uiteraard niet naar de opvang en toen hij begin deze week weer eens ging buurten was het nog steeds redelijk uitgestorven. Vele baby’s waren bezweken aan dit virus. Chris vindt die ruimte heerlijk. Eenmaal op de grond zet hij het op een kruipen en verkent hij elk hoekje en gaatje. De leidsters vinden dat, net als wij natuurlijk, een hele leuke eigenschap. Toen ik hem afgelopen dinsdag haalde stond de tussendeur van de gele en de groene groep open en was meneer aan het buurten aan de andere kant. Met mij in het vizier begon hij hard lachend weg te kruipen, de keuken in, wat niet mocht natuurlijk, de gele groep weer op, totdat hij hijgend zich verschanste achter een groot kussen. “pakkepakkepakke” noemt Martina dat en de lol straalt er van af. Het is zo’n heerlijk bolletje mens als hij weer zo vrolijk aan het verkennen slaat. Met volle trots kan ik naar hem kijken. Ik vind het vreselijk leuk dat hij nu zelf dingen verzint en bedenkt. Beter dan zo’n verzorg-baby…
