Het schema van bezoeken rondom Chris zijn voeding begint raar genoeg alweer te wennen. Misschien dat die verpleegkundige die me een aantal dagen geleden wees op de noodzaak tot institutionalisering ook wel weer gelijk had. Maar dat is dan ook weer het voordeel van vader van je eerste zijn, je mag gewoon ongenuanceerd zijn, want door alles spreekt de bezorgdheid. En dat moet ik wel nageven op de couveuse afdeling: Ze snappen heel goed dat een zieke baby niet leuk is en dat de kleine dingen er dan toe doen: Hoeveel voeding, hoe laat, welke kleur had de poep, had ie geplast en hoeveel, vaak wakker geweest, hard gehuild, lag hij op zijn linker of rechter zij, temperatuur enz. Op alle vragen krijg ik van de verpleegkundige vriendelijk antwoord.
Vandaag wilde ik weer eens wat werk voor school gaan doen. Tenslotte gaan een aantal zaken gewoon door en ik ben te nieuwsgierig naar hoe het gaat met de voorgenomen fusie. Daar begon mijn planning dus: 9:00 voeding, daarna vergaderingen en Martina zou ’s middags gaan om 15:00 uur met haar zus, want tussendoor had ze een doktersafspraak. Dat leek allemaal te kloppen totdat de baby weer gewoon als een baby ging doen en na de onstuimige dagen voorafgaand aan deze dag om 9:30 weer begon te huilen en een volledige maaltijd tot zich nam, terwijl ik hem goed gevoed had net daarvoor. En daarna maakten ze hem wakker om 13:30 uur. Martina trof een diep slapende Chris aan en maakte hem maar niet wakker. Ironisch is dat de verpleegkundige die mij het schema uitlegde ook degene is geweest die besloten had dat Chris vandaag zelf aan mocht geven wanneer hij wilde. Vanavond bellen we gewoon wanneer we kunnen komen.
Fijn dat het weer goed gaat met Chris! Vond de site bij toeval.