Vroeger was ziek zijn best leuk. Ik weet nog wel een keer dat ik tussen de middag thuis kwam van school (ik denk dat ik 9 of 10 was) en helemaal geen zin had om ’s middags terug te gaan. Ik ging dramatisch op de bank liggen met de mededeling ‘dat ik moet was en hoofdpijn had en misselijk’ en deed net of ik sliep. Om mijn gezicht warm te maken stopte ik die diep in een kussen en liet de temperatuur stijgen. Toen het tijd werd om weer te gaan kwam mijn moeder me ‘wekken’ en bij de mededeling dat ik ‘me ziek voelde’, voelde ze aan mijn wangen die natuurlijk warm waren. Ik mocht thuisblijven! In die tijd was er nog geen daytime TV op Nederland, maar waren de Duitse zenders wel in de lucht. Dus keek ik die middag van allerlei Duitse kinderprogramma’s, die op zich niet leuk waren, maar omdat ik stiekem stout was, waren de programma’s vreselijk leuk.
Ik kan me ook bijna niet herinneren dat ik echt ziek ben geweest. Wel van die korte aanvallen van buikkrampen en misselijkheid die dan ook niet leuk zijn, maar dei waren ook weer snel voorbij. En een verkoudheid was eigenlijk alleen vervelend als je koorts had, want dan mocht ik niet naar buiten.
Chris heeft een verkoudheid, waarschijnlijk van mij gekregen. De korte nachten wakker om de 3 uur hebben mijn weerstand doen afnemen en ik heb pijn in mijn keel, moeite met ademen en zo’n ongemakkelijk ‘ik heb geen zin om iets te doen’ gevoel. Natuurlijk zet ik door en meet ik expres mijn koorts niet. Hypochonder als ik ben voel ik me vaak zieker als ik weet dat ik koorts heb. Zolang het gaat zoals het nu gaat is het vervelend, maar niet onoverkomenlijk. Wel baart het me zorgen dat er een griepvirus deze kant op komt. Daar heb ik namelijk geen zin in. Gisteren riep al iemand tegen me dat ik de griep te pakken had. Zij had namelijk gehoord dat deze epidemie zeker de helft van alle mensen zou treffen en dat keelpijn de voorloper is. Vaak wordt er geroepen dat iemand ‘de griep’ heeft gekregen, maar dat is vaak niet zo. Als veel mensen de griep hebben en het een epidemie wordt genoemd, zijn 6 van de 10.000 mensen aantoonbaar besmet, dat is dus 0,6 promille of 0,06 procent. Da’s nou niet dat ze in bosjes neervallen.
Een klein rochelend mannetje is ook wel een beetje schattig, ondanks dat het vervelend voor hem is. Het was even wennen aan zijn snurkjes terwijl hij sliep, maar dat betekent gelukkig niets als het lijkt of hij geen adem meer haalt. Wat wel erg prettig is, is dat hij zijn stemmetje een beetje kwijt is. Nu hij 5 weken is, laat hij steeds meer verschillende geluidjes horen. Vandaag op het consultatiebureau zat een jonge moeder met een meisje van 4 maanden zich te verkneukelen aan de ‘jonge baby geluidjes’ van Chris. Als hij boeren moet en rechtop gezet wordt terwijl hij eigenlijk slapen wil, komt er een heel hoog piepgeluidje uit zijn keel, bijna hetzelfde geluid als wakker aan het worden is. ‘Geen zin’ is dan de boodschap.
Ik heb al wel veel foto’s genomen, maar nog geen filmpjes. Net heb ik de videocamera gepakt om eens een opname te maken van Chris die wakker wordt. Ik weet niet of alle babies zo schattig zijn als ze wakker proberen te worden, maar deze vader is verkocht. Hij rekt en strekt elk lichaamsdeeltje en heeft allerlei geluidjes daarvoor ter ondersteuning. Ook laat hij zijn gezichtje in allerlei plooien vallen, trekt mondjes en fronsen… Kortom TE SCHATTIG! Ik beloof niks, maar mocht het resultaat leuk zijn en niet al te veel ruimte innemen, dan zal ik het op de site zetten.
