jaar 2.2 Op de dot.pot

Martina was op de 9 maanden beurs. Haar zus is vreselijk zwanger en de huishoudbeurs was haar teveel. Al die duwende en schreeuwende vrouwen die graag vooraan in welke rij dan ook willen staan, was dit jaar geen optie. Voor Martina, die Chris bij zich had, trouwens ook niet. Station RAI, om maar eens te beginnen, heeft een hoog perron, dus na en voor het in en uitstappen moet je nogal wat plannen. Ik kan je vertellen dat met al die kinderwagens, zwangere vrouwen, eeltknobbels en dames op leeftijd de liften een evenlange wachttijd hebben als de rij voor de RAI. Op de 9 maanden beurs, als je er dus eenmaal in bent, is er een wat gemoedelijkere sfeer waar het lijkt dat de vrouwen wat rekening met elkaar houden, wat toleranter zijn. Dat heb je nodig met een kind van twee of als je hoog zwanger bent. Chris wil graag even lopen, en dat betekent ook weglopen. Ik heb het helaas zelf ook al mee moeten maken. Chris die in een drukke omgeving graag even eruit wil en ik als vader die dan keuzes moet maken. Ik kan niet op de kar en alle boodschappen passen en ook mijn zoon op afstand dirigeren tussen de mensen door. Dus pak ik mijn tasje met alle belangrijke dingen, laat de kar staan in de hoop dat niemand de rare gedachte krijgt hem mee te nemen, en loop achter hem aan. Bemoedigend roep ik de zinnen die ik hoop dat hem op andere gedachten brengen, maar diep in mijn hart weet ik dat hij anders wil. Helaas is de praktijk ook niet anders.

De twee zussen hebben het prima naar hun zin gehad. Het was inderdaad vermoeiend, maar ook leuk om zo met z’n tweeën weg te gaan en tijd te nemen voor allerlei nieuwigheden. Martina had als doel om een potje voor Chris aan te schaffen. Op de opvang staat een bord met alle namen van de kinderen erop en vakjes in de categorieën: poep gedaan, plas gedaan en alleen geprobeerd. Bij Chris staan er altijd twee kruisjes achter ‘alleen geprobeerd’, dat zoveel inhoud als dat hij welbespraakt (want dat is hij altijd) op de pot plaatsgenomen heeft en daar niets achtergelaten heeft. Het is zoals het is. Thuis doen we hier nog niets mee en volgens mij kan je beter inhaken op de gewoontes van de opvang.

Nu is er heel wat te koop. Van mezelf weet ik nog dat ik blij was met een bril verkleiner, maar het lastig vond dat ik niet op die hoge WC’s kon klimmen. Ik kan je vertellen dat de huidige ontwikkelingen niet alleen voor die problemen, maar ook voor nog veel meer problemen oplossingen hebben bedacht. De meeste kinderpotjes zijn stabiel en handig, uitneembaar, makkelijk schoon te maken, multi inzetbaar, hebben doekjes (nat en droog) ingebouwd, leuke kleuren en natuurlijk leuke populaire moderne ikonen als Dora of Winnie erop geplakt en als het even meezit blazen ze na afloop de tere kinderbilletjes nog droog ook. Je kan het zo gek niet bedenken, de prijzen trouwens ook niet. Het is gouden business als je bekijkt hoeveel een stukje slim vormgegeven plastic moet kosten. Ik heb er al gezien die meer dan €100,= moeten kosten. Voor elk ontwerp moet er een Rolls Royce zijn, dat blijkt maar weer.

Ze kwam zonder resulktaat, maar wel met een kortingsbon terug van de beurs en na even zoeken vond ze de juiste winkel die niet alleen de juiste prijs en korting, maar ook de juiste pot kon leveren. Een dot.pot. De naam alleen al is OK voor mij en deze heeft geen zijwindverstuivers of ingebouwde sproeiinstallaties. Vrij eenvoudig bestaat hij uit een pisbak die lijkt op een beslagkom een bovenkant met een gat waat die inkan, slim rubber die de boel op zijn plaats houdt. Deze is ook als brilverkleiner in te zetten. Een een onderkant die je ook andersom kan gebruiken als een opstapje voor een gewone WC met die brilverkleiner. Een mooi stukje plastic voor iets mee dan €20,= na korting.

Maar nu komt het mooiste. Chris kent het ritueel al prima en vind plassen op de pot echt super interessant. Dus wilde hij natuurlijk graag op die mooie nieuwe pot zitten en meteen op de vraag of hij moest plassen liet hij een enorme plas achter. De vraag of hij moest poepen leverde geen tastbaar resultaat op, maar wel een flink gekreun, want blijkbaar moest dat volgens hem. Ik ben helemaal flabergasted. Volgende week zal ik navragen of hij inderdaad nog nooit op de pot heeft geplast of zo en misschien was dit gewoon een enorme toevalstreffer. Maar ik vind het echt super om te zien dat hij er zo mee bezig is. Die dot pot heeft nu al zijn geld eruit gehaald.

Philippe

geboren in 1969, al heeel lang in het onderwijs, passie voor muziek, een eigen bedrijf, mooie dingen maken, PC fanaat, vooral strakke Dell latitude E laptops, kwaliteitsbewaker en wil daar graag verder in.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *