Wat gaat het toch snel! Nu zit hij al in zijn twee cijfers. Voor je het weet is het al een grote gozer waar het baby zijn grotendeels van is verdwenen. Vorige week deden we een groene overall weg waar hij maanden mooi in is geweest. Maar nu hielden we het schattige kledingstuk naast hem en hij leek wel lomp. Elke week gebeurt er wel wat, iets belangrijks of juist iets leuks… Onze Chris laat ons een goede deelgenoot zijn van zijn ontwikkeling.
Gisteren was even schikken. ’s Ochtends had hij ineens geen zin in eten. Een paar slokken van zijn melk en brood al helemaal niet. Nuchter als Martina kan zijn deed ze de melk in een flesje om mee te geven bij de opvang. Toen ik ’s avonds hem kwam ophalen, was zijn stoere outfit veranderd in een wat eenvoudige look. Zijn stoere zwarte jeans waren vervangen door een lichte spijkerbroek die in de jaren 80 niet misstaan had. Hij had tot drie keer toe de hele boel onder gespuugd. Het extra setje kleren waren dus ook vies geworden en dit pakje was het ‘leen pakje’ van de gele groep. Hij had de hele dag niet gegeten en alle luiers waren droog. Da’s geen goed teken, want niet plassen is niet drinken en dat kan gevaarlijk zijn. Maar erg rouwig was hij er niet om. Elk slokje drinken werd wel een paar keer omhoog gewerkt, waarna hij het weer in slikte, maar het weerield hem er niet van om de vrolijke zelf te zijn. Eenmaal thuis was de drukte ook weg van de kindertjes om hem heen en ging het al snel wat beter. Eetlust kwam al een beetje terug en na een goede nachtrust was hij vandaag alleen een beetje jengelig.
Maar gisteren in de box deed hij spontaan ineens waar hij al weken van droomde: Na de spijlen vastgepakt te hebben en eerst op zijn knietjes, trok hij zich op en stond hij ineens! Maar nog veel knapper was dat hij ook meteen redelijk voorzichtig kon gaan zitten. Niet meer toen hij moe was, toen lukte het niet meer. Toen liet hij zich donderen en dat was natuurlijk janken, maar ja, dat hoort er ook gewoon bij. Heel typerend voor Chris is de behoefte om boven de box uit te kijken. Nieuwsgierig als hij is, onderzoekend en geïnteresseerd, levert deze vaardigheid hem op dat hij over de tralies heen kan kijken. De wereld is niet anders, maar ziet er nu wel anders uit.
En voor de rest… O ja, gisteren werd ik op de snelweg door een vrachtwagen die van de middelste baan ineens over het verdrijvingsvak naar rechts stook, aangetikt tegen de achterkant van mijn auto. De auto draaide zich dwars tegen de neus van de vrachtwagen en werd een paar honderd meter zijwaarts meegesleurd. gelukkig stond er niets in de weg zodat het alleen maar een glijpartij was. Je moet er toch niet aan denken dat er een vangrail of iets anders hards in de weg stond. Zo’n vrachtwagen is best wel zwaar. Nu staat Renault niet bekend om zijn electronische betrouwbaarheid, maar wel om zijn veiligheid. 5 sterren geloof ik. De plastic panelen zijn zwaar beschadigd, en het lijkt er wel sterk op dat de carrosserie verbogen is, de achteras in ieder geval. Misschien kan hij nog gemaakt worden, ik hoop het wel het was een fijne auto. Ik kom de schrik wel weer te boven. Ik denk gewoon vaak expres aan die kleine schurk die probeert te ontsnappen uit de box
