Al maanden zijn we aan het oefenen. Met name omdat ook overal beschreven staat dat het erg belangrijk is voor een kind om te weten wat er gaat gebeuren: Op een gegeven moment hebben ze door dat papa of mama weg gaat en dan is het janken. Verandering van de bekende situatie is per definitie verkeerd. Dus wij deden wat alle ouders zouden doen. elk moment dat een beetje leek op afscheid wordt serieus genomen. Dus zeker bij het anar bed gaa, of als één van ons weg ging, of natuurlijk bij het droppen op de dagopvang. Ik kan je zeggen dat we echt maanden voor paal hebben gestaan voor de deur. Chris geef je aan één van de dames en het volgende moment is hij bezig met die andere kindjes en het speelgoed eromheen. Wij zijn niet meer in beeld en ondanks de institutionalisering die voorschrijft dat het ritueel voor het raam van de deur moet plaatsvinden, kijkt Chris nog steeds naar de kindjes en het speelgoed. Handje wordt opgetilt en Chris kijkt weg, zwaaien deert ook niet. Wij zijn uit beeld.
Chris heeft het lange tijd niet gesnapt, nog steeds niet trouwens, maar vorig weekend bij mijn ouders deed hij twee dingen tegelijk. Kruipen is bij hem op zijn buik duwen met zijn benen en zichzelf voorttrekken met zijn armen. Nog niet op knieën en armen. Hij lag op de grond in zijn gebruikelijke kruiphouding en opeens richtte hij zich op zodat hij op knieën en armen zat, kroop drie echte kruipen naar voren en keek om omdat wij enthousiast reageerden en deed zijn handje omhoog om te zwaaien. Dus toen waren we helemaal niet meer te stoppen.
Sinds dat ene moment heeft hij het truukje nog een aantal keer laten zien, maar hij is nog niet consistent erin. Laten we eerlijk zijn, de laatste dagen zit de klad er goed in. Hij kijkt erg vragend bij het zwaaien dat kan betekenen dat het belonende effect van onze reactie zijn uitwerking begint te missen. Wat mij betreft mag het wel weer spontaan gaan gebeuren, ik hou er wel van als een baby spontaan gaat beslissen dat die weg wil en dan besluit nog even te zwaaien voor de grote reis. Mijn nichtje Fenneke is zo de achterpoort uitgekropen en inderdaad zwaaide zenog even voordat ze verdween. Dat is ballen hebben.
