Wij mochten nooit warm water in het badje doen van onze vader en moeder. Ik kan me nog vele zomers herinneren dat het badje opgezet was en wij, mijn broer in ik, graag in het water speelden. Maar dat was wel even plannen. In Dinxperlo was in de garage een binnen/buitenkraan met alleen koud en daar mocht de slang aan. Warm water moest uit de keuken komen, met een gieter. Dus als je dan het ijzige water in het badje liet lopen, voorzichtig even voelen met de voetjes of het echt zo koud was (en dat was het), dan moest de zon zijn werk gaan doen om de boel op temperatuur te gaan brengen. Dat duurde wel een dag of twee, maar natuurlijk lagen wij er de volgende dag wel in. Te ongeduldig om nog een dag te wachten en dan ga je maar door de kou heem om toch in het water te liggen. Ergens was dat wachten voor mij ook niet goed. Het grote nadeel van een badje dat een paar dagen staat is dat het vies wordt. Bladeren, zand, vliegen, wespen en al wat nog meer kan ligt dan in het water, en dat maakt het meteen een stuk onaangenamer.
Ik ben zelf helemaal geen clean-freak, soms eerder het tegenovergestelde, maar er zijn een aantal dingen die nieuw, schoon en ongebruikt echt super zijn. Schriften bijvoorbeeld zijn het mooist als er niemand wat ingeschreven heeft en hoe vaak ik ook geprobeerd heb om zo mooi mogelijk te schrijven als kind, het lukte me niet om die spanning om te zetten in resultaat, met als gevolg dat na bladzijde 3 de klad er al weer in zat. Glazen vind ik ook mooi als ze gepouleerd zijn, zonder ooit gebruikt te zijn. Als je de klank van de resonantie zelfs na meerdere aanrakingen nog horen kan, ondanks de iets vette vingers. Of autolak van een nieuwe auto… heb je dat wel eens met je droge lippen gevoeld? Zo ook dus een badje met schoon en fris water, maar in onze situatie dus altijd te koud.
Mijn pruisische opvoeding meegenomen vulde ik het badje dus met koud water. Nou hebben wij geen buitenkraan, maar hebben in de trapkast een gootsteen aangebracht om het aquarium van Martina makkelijker te vullen. Het eerste laagje zat erin toen van boven Martina vroeg of het niet te koud was voor onze Chris. Nog steeds Pruisisch antwoordde ik natuurlijk van niet, maar na mijn eerste teen in het kleine laagje water, kwam ik toch snel tot een andere conclusie. Zelf voor een doorgewinterde ijsduiker was dit nog te koud en snel stelde ik de thermostaatkraan bij. Maar nog steeds Pruisisch net even te koud. Deze dagen dat het benauwd en heet is, is een wat kouder badje misschien wel heerlijk, ook voor een baby. Romantisch fantaseerde ik dat ik samen met Chris water zat te spetteren en dat we veel lol zouden hebben
Beide hadden we een blauwe zwembroek aan. De zijne is zo’n babyzwembroek met klitteband en poepbeschermer die hij ook bij babyzwemmen draagt. Mijn eerste stap in het badje was al koud, maar toen ik hem met zijn voeten in het water zette, klonk er een rilling uit zijn mond. Met grote ogen keek hij me aan en gezien zijn grote vertrouwen in ons, vond hij het nog leuk ook, maar wel koud. Zijn spieren spanden zich in zijn beentjes, zijn tong volledig naar buiten… spannend, leuk, anders, maar wel koud.
Het festijn heeft maar een paar minuutjes geduurd en voor baby belevenissen is dat lang genoeg. Voor mij trouwens ook, ik voelde me wel een beetje schuldig. Volgende keer iets epicuristischer.
