Ik weet het nog erg goed: 5 jaar geleden zag ik de eerste variant van het spel minecraft verschijnen in een wereld die steeds meer gedomineerd werd door photorealistic games. De leerlingen die het spel speelde vielen meteen op: het waren creators die samen aan de slag waren, heel anders dan de FPS gasten die hangend op de bank online tegen een onbekende 40 jarige dikke Japanner spelen die als nickname ‘prettyflower1994’ heeft. Minecraft ziet er niet uit, maar door zijn eigenheid is het wel weer super. Blokkerig, met crappy animaties en beperkte bewegingsmogelijkheden daagt het uit om te zoeken naar oplossingen voor dingen die jij nog niet wist dat ze een probleem waren. Het is een soort van virtuele LEGO: Je zal er nooit een rond voorwerp kunnen maken, maar wel iets dat er verdacht veel op lijkt als je je fantasie gebruikt.
CHRIS WIL MINECRAFT! Al maanden. Zijn vriendje heeft het, een ander vriendje heeft er van gehoord en nu wil hij ook minecraft. Ik ben daar een beetje voorzichtig in, maar dat heeft meer met hem te maken dan met andere dingen. Chris is namelijk niet goed in ergens mee stoppen en dat wordt alleen maar erger als hij iets erg leuk vind. Herkenbaar? Uiteraard denk ik dan. Iedereen heeft daar wel meer of minder last van. Ik hou van enige vorm van regelmaat, juist bij spelletjes op de computer, dat is wel goed voor de afwisseling en ontwikkeling. Maar bij Chris gaat dat lastig. Chris wordt boos, gefrustreerd, verdrietig en noem maar op als hij moet stoppen met een spelletje of filmpjes kijken op YT. Maar dan niet een beetje, maar briesend en bruisend, onder luid protest weet hij met zijn 7 jaar een sfeertje neer te zetten waar iedereen last van heeft. Heel vervelend, voor ons en voor hem zelf. En de oplossing… wekkertjes naast zijn PC helpen niet echt, 4 aankondigingen van te voren landen niet, doorgaan tot hij het zelf zat is doet geen goed… kortom: Als Chris, die zooo graag wil computeren, moet stoppen, is er een probleem. Bij ons thuis zijn we er al aan gewend, maar het blijft een grote ‘zucht’. Ik denk dat je moeilijk in deze gedigitaliseerde wereld en met een gedigitaliseerde papa tegen kan houden dat hij computerspelletjes gaat doen. Diep in mijn hart zou ik wel een houten-blokken-jongetje willen, maar dat zit er niet in.
En toen had Sinterklaas bedacht om hem een mincraft account te geven. We zullen zien… wordt het lol of omg…
