Als ik 5 word papa, dan ga ik zonder zijwieltjes fietsen, was de boodschap. Maar dat is al weer maanden geleden. Hij wilde niet, durfde niet, het was slecht weer… kortom altijd een argument. Tot vandaag… wieltjes eraf, een rondje met mijn hand in zijn nek. En eenmaal thuis stapte hij zelf op de fiets. Trapper omhoog en daar ging hij… ik heb hem dat niet geleerd, dat heeft hij zelf gedaan.
Er zijn zo van die momenten in je leven dat je zonder zijwieltjes verder wilt komen in het leven. Dat herken ik maar al te goed… Go Chris!
